Səudiyyə Ərəbistanı kralı Salman bin Əbdüləziz Əl Səudun dəvəti ilə bu ölkədə səfərdə olan Türkiyə Prezidenti Rəcəb Tayyib Ərdoğan Kəbədə Ümrə ziyarətini icra edib.

Ümrə ziyarətinə həmçinin Türkiyə Prezident Administrasiyasının sözçüsü İbrahim Kalın, milli müdafiə naziri Hulusi Akar, daxili işlər naziri Süleyman Soylu, ticarət naziri Mehmet Muş, ədliyyə naziri Bekir Bozdağ, mədəniyyət və turizm naziri Mehmet Nuri Ersoy da qatılıblar.

Mənbə: Haber Global

Oruc haqqında 6 yanlış stereotipləri təqdim edir.

Yanlışlıq: Çimmək, duş qəbul etmək olmaz.

Həqiqət: Olar. Sadəcə, başı bütünlüklə suyun altına salmaq (suya baş vurmaq) olmaz.

Yanlışlıq: Ağız suyunu (tüpürcəyi) udmaq olmaz.

Həqiqət: Oruc tutan şəxsin ağız suyunu udmasında heç bir məhdudiyyət yoxdur.

Yanlışlıq: Ağzı yaxalamaq və dişləri təmizləmək olmaz.

Həqiqət: Olar. Sadəcə, diqqət etmək lazımdır ki, su boğazdan aşağı getməsin.

Yanlışlıq: Orucluq vaxtı toy-bayram keçirtmək olmaz.

Həqiqət: Mübarək ayda toy etməklə bağlı heç bir məhdudiyyət yoxdur. Məhdudiyyət, hər zaman olduğu kimi, haram məclislərə və bunlara xas atributlaradır.

Yanlışlıq: Namaz qılmayan oruc tuta bilməz.

Həqiqət: Bunlar - 2 müxtəlif vacib əməllərdir. Lakin, onlardan birinin yerinə yetirilməsi digərinin yerinə yetirilməsindən asılı deyil və bununla şərtlənmir.

Yanlışlıq: Səhvən nəsə yeyəndə və ya içəndə oruc pozulur və onu artıq davam etmək gərək deyil.

Həqiqət: Səhvən nəyisə yemək və içmək orucu pozmur. Amma, oruc tutduğunuzu xatırladığınız anda dərhal qida və maye qəbulunu dayandırmaq və qida qalığını ağız boşluğundan xaric etmək gərəkdir.

Tovuz rayon Dondar Quşçu kənd sakini, 2-ci Qarabağ müharibəsi veteranı, döyüşlərdə göstərdiyi sücaətə görə Prezident tərəfindən 2 dəfə medalla təltif edilmiş Əliyev Kamran Əliş oğlunun  Qida Təhlükəsizliyi Agentliyinin Tovuz rayon Bölməsinin əməlkdaşaları tərəfindən haqsız təzyiqlərə düçar olması utancverici bir hadisədir.

 İkinci Qarabağ müharibəsindən sonra ailəsi üçün çörək pulu qazanmaq məqsədi ilə, rayonun Aşağı Quşçu kəndi ərazisində yerləşən “Viktoriya” çay evini işlədən Kamran Əliyev 24 fevral 2022-ci il tarixdə sözügedən agentliyin Tovuz bölməsində çalışan Əhmədov Elçin Əhməd oğlunun və Feyzizadə Elvin Sahib oğlunun  “yoxlamasına” məruz qalır.  Qida Təhlükəsizliyi Agentliyinin əsasnaməsindən tam kənara çıxan həmin şəxslər  özlərinə məxsus kameraları sönmüş halda , hətta Elçin Əhmədovun da  içkili vəziyyətdə obyektə daxil olaraq birbaşa 200 manat məbləğində cərimə yazacaqlarını bildirirlər. Kamran Əliyev həmin şəxslərin qanundan kənara çıxmaları haqqında onlara söyləsə də, agentin işçiləri  deyilənləri eşitmədən, guya əsəbləşərək  qərəzli şəkildə 4000 manat cərimə yazmalı olurlar. Əməli ilə işləri bir müstəvidə cəmləşməyən Elçin və Elvin müharibə veteranına onu da bildirirlər ki, “bu baş idarənin göstərişidir. Hər il tabeçiliyində olduğumuz agentlik Qarabağın inkişafı üçün 5 milyon pul ödəyir. Ona görə də, bizə tapşırıq var ki, obyektləri nöqsan oldu, olmadı cərimələməliyik”.

  Bəli, dövlətin adından və vəzifəsindən sui istifadə edərək  vətən üçün döyüşmüş  bir müharibə veteranına bu cür əsassız təzyiq nə dərəcədə doğrudur?

  Müharibə veteranı Kamran Əliyevin dediklərinə görə, 2-ci Qarabağ müharibəsi zamanı qida təhlükəsizliyinin əməkdaşları, Tovuz rayon sakinləri Elçin Əhmədov və Elvin Feyzizadə çağırış yaşlı olublar. Hər ikisinin müharibədən necə qaçıb gizlənməsi də sual doğurur. Bundan əlavə hər iki şəxs tutduqları vəzifədən digər adda da sui istifadə edənlərdir. Belə ki, Elvin Feyzizadənin əmisi oğlu Tovuz rayon mərkəzi xəstəxanasının yaxınlığında “Ləziz” kafesi işlədir.  Əmisi oğluna havadarlığı şəxsən Elvinin özü edir.  Elvinin həmin kafeyə cəriməni 4000 manat deyil, 300 manat yazması deiklərimizi sübuta yetirir.

 Digər əməkdaş Elçin Əhmədovun bacısının adına Tovuz rayonunda “Həyat” restoranı fəaliyyət göstərir. Həmin restorana hələki 1 manat da olsun cərimə yazılmayıb. Ola bilər ki, yazıdan sonra həmin restorana köhnə tarixə cərimə yazılmış olsun.

  Vətəndaş Kamran Əliyev Qida Təhlükəsizliyi Agentliyinin Tovuz Bölməsinin belə özbaşınalıqlarını və haqsızlıqlarını qəbul etməyərək, haqlı olaraq Prezident başda olmaqla aidiyyəti orqanlara ərizələrlə müraciət etmişdir. Bundan əlavə agentlik Kamran Əliyev tərəfindən Tovuz rayon Məhkəməsinə də verilib.

  İnanırıq ki, Kamran Əliyevin haqq işi qanun naminə öz həllini tapacaqdır.

                                                                                      
              İlham Hacalı

1992-ci il fevralın 26-da Ermənistan silahlı birləşmələri və keçmiş SSRİ-nin 366-cı motoatıcı alayı Azərbaycanın və bütövlükdə 20-ci əsrin tarixində dəhşətli faciələrdən birini - Xocalı soyqırımını törətdilər.

Həmin şaxtalı gecədə mülki əhalinin bir hissəsi meşədən keçərək şəhəri tərk etdi. Onların arasında Sədaqət Hüseynova, onun iki oğlu, qızı və uşaqları ilə bacısı da olub. Qadın yemək və su olmadan beş gün meşədə qalıb. Yalnız o və 15 yaşlı bacısı qızı sağ qalıb.

S.Hüseynova Media.Az-a müsahibəsində bu taleyüklü günü, eləcə də ondan əvvəlki və sonrakı hadisələri xatırlayıb:

- 1959-cu ildə Xocalıda anadan olmuşam. 21 yaşımda ailə qurmuşam. Bu evlilikdən üç övladımız olub: Nəbi (1981-ci il təvəllüdlü), Sevinc (1985) və Roman (1986) Ağairovlar. Xoşbəxt yaşayırdıq... Heç kimin ağlına belə gəlməzdi ki, ermənilər bizim doğma yerlərimizi yerlə-yeksan edib, belə bir şey törədəcəklər...

- Faciədən bir qədər əvvəl Xocalıda vəziyyət necə idi?

- Əhalisi əsasən ermənilərdən ibarət olan kəndin yaxınlığında yaşayırdıq. İnanın, elə bir axşam olmurdu ki, onlar tərəfdən artilleriya atəşinə tutulmayaq. Atəş müvəqqəti dayananda təəccüblənirdik və onların orada nə etdikləri ilə maraqlanırdıq. Bir dəfə ikinci mərtəbədə ailəvi şam yeməyi yeyərkən damımızı mərmi deşdi. Bu səbəbdən fevralın 26-na qədərki son günlərdə uşaqlarımla bacımın evində gecələdim. O, hava limanının yaxınlığında yaşayırdı, həmin vaxt ora daha təhlükəsiz idi.

Azərbaycan Daxili İşlər Nazirliyinin OMON-u vəziyyətin ağır olduğunu nəzərə alaraq hər axşam kişiləri küçələrə patrul xidmətinə göndərirdi. Onların arasında ərim və qayınatam da var idi. Bundan xəbər tutan keçmiş sovet ordusunun 366-cı motoatıcı alayının hərbçiləri silah axtarmaq üçün evlərimizdə axtarış aparmağa başladılar. Amma xocalılarda heç nə yox idi. Tapdıqları yeganə şey ov tüfəngi oldu, onu da müsadirə etdilər.

- Xocalını tərk etmək barədə düşünürdünüzmü?

- Biz çox istəyirdik ki, qalaq, amma bunun nə qədər təhlükəli olduğunu anladıq. Fevral ayında mən və uşaqlarım mütəmadi olaraq hava limanına gedirdik, orada xilasedici helikopterlər olurdu. Yaşayış məntəqələrini tərk etmək istəyənlər o qədər çox idi ki, hamını təxliyə etmək olmurdu. Şansı gətirənlər arasında bacım və üç uşağı da var idi. Onları Ağdama apardılar. Lakin o, bir yad evdən digər evə davamlı yer dəyişmələrə dözə bilməyib Xocalıya qayıtdı.

- 25 fevralı - Xocalı soyqırımından bir gün əvvəli yadımıza salaq...

- Həmin gün nə işıq, nə də istiliyimiz var idi. Yemək demək olar ki, bitmişdi, uşaqlar ac qalmışdı. Yaxınlıqda xəmiri pulsuz paylayan çörək sexi var idi. Ondan gətirdim çörək bişirdim, amma yeməyə vaxtımız olmadı. Gecə atışmaların intensivliyi daha da gücləndi. Qayınatam dedi ki, tez bir zamanda uşaqları götürüb bacımın yanına gedim. Bir daha evə qayıtmayacağımızı o zaman bilmirdim... Bir saata yaxın piyada onun yanına getdik. Oraya çatanda ürəyimdə narahatlıq vardı: dəhşətli bir şey olacağını əvvəlcədən hiss etdim, evə qayıtmaq istədim.

- Amma geriyə yol yox idi...

- Bəli, artıq çox gec idi. Təcili vəziyyətdə evdən tez qaça bilmək üçün üst geyimində yatmalı olduq. Bu zaman yaşayış məntəqəmiz mühasirəyə alınmışdı. Qeyd edim ki, Ermənistanın silahlı qüvvələri uzun müddət Xocalıya girməyə ürək etməmişdi, onlar hücumu yalnız 366-cı motoatıcı alayın hərbi heyəti və texnikasının köməyi ilə həyata keçirə bilmişdilər.

- Xocalının mühasirəyə alındığını nə vaxt anladınız?

- Uğultu və partlayış səsləri eşitdik, dərhal çarpayıdan sıçrayıb evdən qaçdıq. Kimi ayaqqabı geyinməyi bacardı, kimi isə başmaqla və ayaqyalın qaçdı. Eyni zamanda, unutmaq olmaz ki, soyuq qış idi, qar yağırdı... Mən, uşaqlar, bacım, onun əri və bacısı oğulları qohumların yanında gizlənmək üçün zirzəmiyə qaçdıq. Bizdən başqa orada artıq xeyli adam var idi. Saat yarımdan sonra poçtun rəisi gəldi, bacısı və anası bizimlə gizləndiklərinə görə qaçmağımızı məsləhət gördü. Ermənilər qəbiristanlıqları, tikililəri yandırmağa, evləri uçurmağa başlamışdılar. Zirzəmidən çıxıb, qaranlıqda, faktiki olaraq davamlı atəş altında hasarlar və kollar boyunca getməyə başladıq. Ermənilər hər tərəfdən atəş açırdılar. Hətta bir güllənin qolumun üstündən keçdiyini hiss etdim.

- Həmin vaxt yoldaşınız harada idi?

- Həmin axşam həyat yoldaşım həmişəki kimi şəhərdə keşik çəkirdi. Xocalını mühasirəyə alanda o yaşlı valideynlərini və uşaqlıqdan ayaqları iflic olan bacısını götürmək üçün özünü evə çatdırıb. O, anasını çıxara bilsə də, təəssüf ki, baldızımın çıxmasına kömək edə bilməyib. Tezliklə ermənilər evə soxularaq onu öldürüblər. Qızın cəmi 25 yaşı var idi...

Yoldaşım və valideynləri beş mərtəbəli binaya çatdılar və bir müddət orada gizlənə bildilər. Atışma o qədər şiddətli idi ki, istənilən hərəkət onların həyatı bahasına başa gələ bilərdi. Təxminən bir saat sonra şəhərə duman çökdü. Onlar bundan istifadə edərək binadan çıxıb meşəyə tərəf yollanıblar. Yoldaşım sonra dedi ki, onlar yamaca qalxıblar. Anasını qaldırdıqdan sonra qadınlara və uşaqlara kömək etmək üçün bir neçə dəfə qayıdıb. Həmin saniyələrdə ümid edib ki, bizə də kimsə kömək edir...

- Bəs həmin vaxt siz harada idiniz?

- Qaranlıqda hara getdiyimizi dəqiq müəyyən etmək çətin idi, amma biz Ağdama getmək istəyirdik. Keçilməsi çətin olan Qarqar çayına çatdıq. Suyu buz kimi idi... Uşaqları növbə ilə qucağıma alıb çayın o biri tərəfinə keçirdim.

Bacımın uşaqlarına valideynləri kömək edirdi. O ərazidə çox adam var idi, aramsız səs-küy vardı: biri anasını, biri qardaşını, o biri bacısını axtarır... Diz boyu qar, qulaqlarda cingilti və sıldırımlı meşə yolu – bu şəraitdə ac və yarı geyinmiş halda güclə yeriyirdik. Yanımızda heç nə yox idi: nə yemək, nə kibrit çöpü, nə də isti paltar...

- Axı heç kimin ağlına gəlməzdi ki, belə bir şey baş verə bilər...

- Bilirsiniz, o anlarda belə düşünürdük ki, meşədə oturacağıq, ermənilər sakitləşəcək, sonra evə qayıdacağıq. Çox yorulmuşduq. Qışqırırdım, kömək istəyirdim, amma hamı öz əzizlərinin həyatı üçün mübarizə apardı. Biz yeriməyə davam etdik, birdən bacının əri izdihamın arasında soyuqdan ayaqları boşalmış qardaşını gördü. Bacımın oğlu atasına tərəf dönüb dedi: - Ata, əmidən ayrılma, özümüz davam edəcəyik. Bu sözlərdən sonra yeznəm qardaşına köməyə getdi. Onlar yavaş-yavaş arxamızca gəlirdilər. Ancaq tezliklə bacım və uşaqlarla əsas kütlədən ayrıldıq.

- Azdınız?

- Bəli, yorğunluqdan digərlərindən geri qaldıq və azdıq. Nəticədə, dağın ətəyinə çatdıq və gecəni kiçik bir şam ağacının altında keçirmək qərarına gəldik. Qarın üstündə oturub başımı qaldırdım və hər bir ağac mənə nəhəng adam kimi göründü. Aradan bir müddət keçdi, dönüb baxıram ki, Sevinc balam soyuqdan göyərib, tərpənmir. Onu masaj etməyə başladım, birtəhər qızdırmağa çalışdım. Amma qızım gözümün qabağında soyuqdan dondu. Həmin il o, birinci sinfə getməli idi, hərfləri yazmağı təzəcə öyrənirdi... Səhərə yaxın anladım ki, ən kiçik uşaq, beş yaşlı Roman və bacımın iki oğlu da nəfəs almır. Onlar soyuqdan ölmüşdülər. Onda bacımla nələr yaşadıq... sözlə ifadə etmək mümkün deyil. İnsana məxsus olmayan səslə qışqırdıq, köməyə çağırdıq, saçlarımızı yolduq, sözün əsl mənasında özümüzü öldürürdük... Amma ətrafda heç kim yox idi.

- Dəhşətdir...

- Üçüncü gün keçmişdi, heç kimi görməmişdik, hara gedəcəyimizi bilmirdik və daha yaşamaq istəmirdik. Gördüm ki, böyük oğlum Nəbi daha dözə bilmir. Mən onu isitməyə çalışdım və onu yedirtməkdən ötrü heç olmasa ot tapmaq üçün nəhəng qar qatının altına da baxdım. Heç nə tapa bilmədim. Fevralın 28-də Nəbi də dünyasını dəyişdi. Mən bütün övladlarımı itirdim.

Həmin vaxt bacım artıq ayaq üstə dura bilmirdi, ayaqları uyuşmuşdu. O, mənə dedi: “Burada oturmaqla möcüzə baş verməyəcək. Qızımı götür və get, mən burada sizin köməklə qayıdacağınızı gözləyəcəm. 15 yaşlı bacım qızı ilə Ağdama yol tapmaq ümidi ilə ondan ayrıldıq. Onda hələ bilmirdik ki, bacım, üç uşağım və onun iki uşağı şam ağacının altında bu dünyadan köçəcəklər... Onları bir daha sağ görmədik.

- O günlərdə nələr yaşadığınızı təsəvvür belə etmək çətindir...

- Sözlə ifadə edilə bilməz. Yeganə təsəlli o idi ki, onlar üçün geri qayıdıb bacımı xilas edib, heç olmasa uşaqları basdıra biləcəyik. Bacım qızının yoluna davam etməyə gücü qalmamışdı. Mən sadəcə onu özümlə sürükləyirdim. Xoşbəxtlikdən günəş çıxdı, qar əridi və nəhayət çaya çatdıq, ondan bir qədər aralıda kafe vardı. Bacımın qızına dedim: “Görürsən? Bura məktəbdir, orda uşaqlar var!”. Mən özümdə deyildim, sadəcə göz yaşlarına boğulmuşdum.

Bir az da getdikdən sonra bir kənd gördük. Ona çatmaq üçün qayaya qalxmalı olduq. Yuxarı qalxmağa başladıq: yuvarlandıq, yenidən dırmaşmağa başladıq və yenidən yıxıldıq. Ancaq tezliklə məqsədimizə çatdıq. Artıq gecə idi, beş gün keçmişdi... Qəsəbəyə yaxınlaşdıq, üç əsgər gördük...

- Yoxsa ermənilər idi?

- Özümüz də başa düşmədik, çox qorxduq... Bacım qızı ilə qaçmağa yer olmadığını başa düşdükdə yolun ortasında donub qaldıq. Amma bizə müraciət edəndə anladım ki, onlar azərbaycanlı oğlanlardır. Təsəvvür edin, onlara baxırdım, amma heç nə deyə bilmirdim. Sadəcə bacımın və uşaqların qaldığı istiqaməti göstərirdim. Əsgərlər ora getməyin çox təhlükəli olduğunu bildirdilər. Bizi Xocalıdan bura gələnlərin hamısını isitdikləri evə apardılar.

- Ora hansı şəhər idi?

- Şəhər yox, Ağdam rayonunun Gülablı kəndi idi. Mənə ilk tibbi yardım göstərmək üçün ayaqqabılarımı çıxarmağa çalışdılar. Ayaqqabının birini çıxarmaq mümkün oldu, amma o biri çıxmadı... Sanki ayağım ayaqqabının içərisində şişib qalmışdı. Mən onu isti suya qoydum. Yalnız yarım saatdan sonra ikinci ayağımı çıxara bildim, ancaq ayaq barmaqlarımın dərisi ilə birlikdə. Amma bilirsiniz, mən bu qətiyyən vecimə deyildi, fiziki ağrı hiss etmirdim.

- Qəlbinizdəki ağrı daha güclü idi...

- Buna elə əmin oldum ki. Daha sonra hamını xəstəxanaya gedən qatara mindirdilər. Orada yaraları müalicə edən həkimlər var idi. Mənə iynə vurdular, gözlərim qaraldı və huşumu itirdim. Oyananda palatada idim. Harada olduğumu və nə baş verdiyini anlamırdım. Ətrafıma toplaşan həkimlər Bakıda olduğumu dedilər. Şaxtadan üzümün dərisi çatladığından danışmaq mənim üçün çətin idi.

- Həkimlər ayağınızı sağalda bildilər?

- Məndə qanqren (toxumanın bir hissəsinin öldüyü patoloji proses) yarandı, ona görə də əməliyyat edilməli oldum. Yadımdadır, türk jurnalistləri xəstəxanaya gəlmişdilər. Həkimlərdən şəkil çəkdirmək üçün ayaqlarını açmağı xahiş etdilər. Sarğı çıxarılanda ayağa qalxdım və gördüm ki, üzərində bircə barmaq qalıb. Amma düzünü deyim ki, heç əzalarım olmasaydı da olardı, təki bacım və uşaqlarım yanımda olaydılar...

- 15 yaşlı bacınız qızı harada idi?

- O da xəstəxanadaydı. Atası xilas olub onu burada tapa bilmişdi.

- Bəs həyat yoldaşınız...

- Xoşbəxtlikdən o, valideynləri ilə birlikdə Xocalını tərk edə bilmişdi. Yoldaşım bütün xəstəxanaları gəzib, uzun müddət məni axtarıb. O fikirləşib ki, biz ondan xeyli əvvəl Ağdama köçmüşük, oradan da bizi Bakıya təxliyə ediblər. Amma yanıma gələndə dedim ki, uşaqlarımızın hamısı ölüb. O vaxta qədər biz 12 il idi evli idik, birlikdə gözəl, xoşbəxt bir həyat yaşayırdıq. Amma buna baxmayaraq, ondan məni dərdimlə baş-başa buraxmasını xahiş etdim. Onda mənə dedi: “Sədaqət, bu bizim ümumi dərdimizdir. Mən səni heç nəyə görə tərk etməyəcəyəm. Elə fikirləşəcəm ki, biz evlənmişik və illərlə uşaq sahibi olmamışıq.

- Xəstəxanada çox qaldınız?

- İki aydan bir az çox. Hər gün yanımıza tələbələr gəlirdi və mən elə təsəvvür edirdim ki, onlar mənim övladlarımdır.

Bilirsiniz, xəstəxanada tez-tez bacımla uşaqlığımızı yadıma salırdım. Mən altı aylıq olanda valideynlərim boşandılar. Biz atamla və onun tərbiyəmizə əhəmiyyət verməyən yeni arvadı ilə yaşayırdıq. Biz anamızı heç görmədik, çünki atam buna qarşı idi. Çox ağır bir həyat yaşadıq, birlikdə nə qədər yol keçmişdik... Bacımla mən öz ailəmizi qurmaq, övlad sahibi olmaq və onlara bizdə olmayan o istilik, məhəbbət və sevgini bəxş etmək arzusu ilə yaşadıq. Ancaq qismətimizdə bunu yaşamaq yox imiş...

- Sonra həyatınıza necə davam etdiyinizdən danışardınız...

- Həyat yoldaşım və onun valideynləri, eləcə də Xocalı soyqırımının digər qurbanları ilə birlikdə məni Naftalan sanatoriyasına yerləşdirdilər. 1993-cü ildə bizim oğlumuz oldu. Bəlkə də inanmazsınız, onu qucağıma belə ala bilmədim. Üç övladım o ağacın altında qaldığı halda yaşamağa davam etdiyim üçün vicdan əzabı çəkirdim. Uşağı yalnız ərim gəzdirirdi... Elə bilirdim ki, qonşular məni görsələr, dərhal təhqir etməyə, qınamağa başlayacaqlar. Evdə uşaqla oynaya da bilmirdim. Dayə kimi oyuncaq verirdim, özüm də ev işləri ilə məşğul olurdum və ərinin valideynlərinə qulluq edirdim.

1996-cı ildə qızımız dünyaya gəldi və mən hələ də uşaqlara tam baxa bilmirdim. Bilirsinizmi, sanki o vaxt nə baş verdiyini anlamırdım, real həyat yaşamırdım... Mənzilimizin eyvanından məktəb görünürdü. Dərslər bitib uşaqlar evə qayıdanda pəncərədən baxa bilmirdim. Hərdən çölə baxıb Nəbi, Sevinc və Romanla həmyaşıd olan məktəbliləri görürdüm. Təsəvvür etdim ki, onlar mənə tərəf gəlirlər.

- Ailəniz sizə dəstək oldumu?

- Əlbəttə. Hamı məni sakitləşdirirdi: “Bəsdi, özünə bu qədər əzab verdin. Bu müharibədir, sənin günahın yoxdur”. Deyirdilər ki, tamamilə dağılmış ailələr var. Həyat yoldaşım çox dəstək oldu. Günlərlə dərddən yatağa düşəndə, qayğıma qalırdı, qaşıqla məni yedirirdi, təsəlli verirdi. O bütün əzizlərimi əvəz etdi.

- Yəqin ki, artıq nəvələriniz var...

- Bəli. Uşaqlarım böyüdü. Oğlum oxuyub, hərbi xidmətini bitirib... O əsgərliyə gedəndə özümə yer tapa bilmirdim. O, xidmətdən qayıdan gün bizim görüşməyimizə baxmaq üçün evdən kənarda izdiham yaranmışdı. Oğlumu görəndə yanına qaçıb başından ayağına qədər öpdüm. Onu möhkəm qucaqlayanda elə bildim ki, sanki bir uşağımla meşədə qalan bütün uşaqlarım yanıma qayıtdı...

Bir müddət sonra onu evləndirdik və ilk nəvəm dünyaya gəldi. Keçən il oğlum həyat yoldaşımla müharibəyə getmişdi. Hər dəfə televiziyada torpaqların işğaldan azad olunduğu elan ediləndə, əsgərlərimizi göstərəndə ekrana qaçıb onları öpürdüm. Qəhrəmanlarımızın, şəhidlərimizin, müdrik Prezidentimizin sayəsində biz ədaləti bərpa etdik.

- Qızınız da ailə həyatı qurub?

- Bəli. Onun da övladı var. Mən ancaq övladlarım, nəvələrim üçün yaşayıram, nəfəs alıram. Hər gün əllərimi göyə qaldırıb, onları mənə verdiyi üçün Allaha şükür edirəm. Tam xoşbəxtlik üçün Nəbim, Sevincim, Romanım yoxdur. Həmişə yatmazdan əvvəl onlara deyirəm: “Gecəniz xeyrə qalsın, uşaqlar”. Və hər gün səhəri “Sabahınız xeyir” sözləri ilə başlayıram.

- Xatirələr heç vaxt ölmür...

- Mən bu xatirə ilə yaşayıram. İnanın ki, hər fevral ayında mən yenidən 1992-ci ilə, Xocalıya qayıdıram və bu günləri təkrar-təkrar yaşayıram. Məndə onların bir şəkli belə yoxdur ki, yatmazdan əvvəl öpüm. Qəbiristanlığa gedib məzarlarına gül də qoya bilmirəm. Heç nə yoxdur. Yalnız xatirələr var...

İstintaqı yenilənən “Tərtər işi” üzrə 178 nəfərə işgəncə verildiyi məlum olub.

“Bu günədək 296 nəfər zərərçəkmiş şəxs kimi tanınıb, onlardan 178 nəfərə işgəncə verildiyi məlum olub. Təqsirləndirilən 4 nəfər barəsində həbs qətimkan tədbiri seçilib”

“Omikron” ştammına yoluxan xəstələrdə boğaz ağrısı, şiddətli baş ağrıları və mədə ağrıları kimi ağrılı simptomlar müşahidə olunmağa başlayıb. Bu barədə rusiyalı infeksionist Yevgeni Timakov bildirib.

““Omikron” ilə ən ağrılı simptom şiddətli boğaz ağrısı, çox şiddətli baş ağrısı və appendisiti xatırladan şiddətli qarın ağrısıdır”, - deyə o, bildirib.

Xəstələrin şikayət etməyə başladığı digər problem bel nahiyəsində və bel əzələlərində yaranan ağrılar olub. Lakin onların dəqiq səbəbi hələlik məlum deyil.

Timakov qeyd edib ki, qadınlar daha çox belə şikayətlərlə müraciət edirlər, lakin ağrılar çox güman ki, reproduktiv sistem orqanlarının zədələnməsi ilə bağlı deyil.

Azərbaycan işğal altındakı ərazilərini azad etmək üçün apardığı 44 günlük müharibə və qazanılan tarixi Zəfər dünya hərb tarixində uzun müddət öyrənilib, təhlil ediləsi hadisələrdəndir. Bu tarixi Qələbə təkcə Qarabağı deyil, Azərbaycan dövlətinin əzəmətini və xalqın dövlətinə olan inamını geri qaytardı. 44 günlük savaş dünya hərb tarixində hələ uzun zaman öyrəniləcək, təhlil ediləcəkdir.

Şübhəsiz ki, eyni dövrdə Azərbaycan dövlətinin diplomatik addımları və informasiya siyasəti də diqqəti cəlb edirdi. Eyni zamanda, Ali Baş Komandan İlham Əliyevin qətiyyətli siyasəti əvvəllər Ermənistanın hansısa iqtisadi, tranzit potensialına inanan dövlətlərə bunun bir fiasko olduğunu sübut etdi. Xüsusilə Ali Baş Komandanın İkinci Qarabağ savaşında müharibəni yüksək peşəkarlıqla idarə etməsi və Qələbənin əldə edilməsi üçün xarici təzyiqlərə sinə gərməsi də önəmli hadisə idi.

Postmüharibə dövründə Müzəffər Ali Baş Komandanın «Əgər Şərqi Zəngəzur varsa, deməli, Qərbi Zəngəzur da var. Bəli, Qərbi Zəngəzur bizim dədə-baba torpağımızdır. Biz oraya qayıtmalıyıq, qayıdacağıq və qayıdırıq. Heç kim bizi dayandıra bilməz…» bəyanatı ilə açıq şəkildə dünyaya Azərbaycan dövlətinin gücünü göstərdi.  Xüsusilə revanşist ermənilər anladılar ki, Azərbaycanla oyun oynamaq olmaz, bu onların bir dövlət kimi məhv olmasına gətirib çıxara bilər.

Bəli, bu gün Azərbaycan artıq regionun geosiyasi güclərindən birinə çevrilib. Təbii ki, iqtisadi və siyasi baxımdan sadəcə Cənubi Qafqazın lider dövləti olmaqla regional proseslərin həllinə təsir göstərən geosiyasi gücə çevrilmək fərqli məsələlərdir. Əgər İkinci Qarabağ müharibəsinə qədər formalaşmış çirkin bir regional mənzərə mövcud idisə, müharibədən sonra  Azərbaycan dövləti bu mənzərəni öz xeyrinə və ədalətli şəkildə dəyişdi.

44 günlük Vətən müharibəsində tarixi Zəfərimizin baş memarrı Prezident İlham Əliyev çox gözəl bilirdi ki, Qarabağın Azərbaycana qaytarılması danışıqlar masası ətrafında aparılan müzakirələr çərçivəsində mümkün olmayacaq. Ona görə də ötən 18 il ərzində Azərbaycanda qurulan peşəkar və vətənpərvər ordu Ali Baş Komandanın siyasi fəaliyyətində ilk pillədə qərarlaşmışdı.

İkinci Qarabağ müharibəsinin 44 gün davam edən şanlı Zəfərinin təməl prinsiplərini təşkil edən digər önəmli faktorlar Ali Baş Komandanın, Azərbaycan Ordusunun və xalqın birliyi oldu. Vətən müharibəsinin gedişində cəmiyyətdə ölkəmizin ərazi bütövlüyü kimi taleyüklü məsələdən sonra gələn bütün müzakirə mövzuları arxa plana keçirildi. Xalq böyük qələbə üçün imkanlarını tam səfərbər etdi. Əsgər və zabitlərimiz ön cəbhədə düşmənlə üz-üzə əlindəki silahı ilə, cəmiyyət həyatının müxtəlif sahələrində çalışan əmək adamlarımız arxa cəbhədəki fəaliyyəti, informasiya savaşında iştirak imkanı olan hər kəs  Qarabağ həqiqətlərini  çatdırması ilə Qələbəyə öz töhfəsini verməyə çalışdı. 44 günlük tarixi Qələbəmiz milli ləyaqətimizin, dünyadakı geosiyasi nüfuzumuzun bərqərar olmasına imkanlar yaratdı…

Azərbaycan Ordusunun bu tarixi Zəfəri regionda bizim xeyrimizə önəmli dəyişikliklər yaratdı. Bir əsrdən artıq dövrdə  yoluna qoyulması mümkün olmayan Qarabağ münaqişəsi «Dəmir yumruğ»un zərbəsi ilə cəmi 44 gündə həll edildi. BMT tarixində bu, bəlkə də, ilk hal dəfə idi  ki, belə bir mötəbər beynəlxalq qurumun qətnamələrini işğala məruz qalan tərəf özü hərbi yolla icra etməli oldu.

Prezident İlham Əliyevin hərb meydanında Müzəffər Sərkərdə olması ilə yanaşı,  böyük diplomat və güclü siyasətçi olması öz təsdiqini tapdı. Ali Baş Komandanımız 44 gün ərzində informasiya sahəsində Azərbaycan xalqının ədalətli olduğunu  qətiyyətlə bildirdi. Bununla da cənab Prezidentimiz həmin dövrlərdə əsl mübarizlik rəmzinə çevirildi.

İlk dəfə Prezident seçildiyi 2003-cü ildən bu yana bir gün də olsun Qarabağ problemini diqqətindən kənarda qoymayan və onun həlli üçün böyük fədakarlıqlar göstərən Prezident İlham Əliyev heç vaxt Qarabağla bağlı xalqımızın ruh düşkünlüyü yaşamasına imkan vermədi. Xalqımız da hər zaman Vətən həsrətini, vətən sevgisini ürəklərində yaşatdı. Vətəni, xalqı sevməyi və qorumağı hər şeydən üstün tutan gənclərimiz də  bu ruhda tərbiyə olundu. Müharibəni də məhz bu ruhda yetişən gənclərimizin qəhrəmanlığı nəticəsində qazandıq.

Ulu öndər Heydər Əliyev xalqla görüşlərində «Biz Şuşanı da, Laçını da, Kəlbəcəri də və işğalda olan bütün  torpaqlarımızı qaytaracağıq» deyirdi. Ali Baş Komandanımız İlham Əliyev Ulu Öndərin siyasi kursunu ləyaqətlə davam etdirərək «Biz Qarabağı qaytaracağıq, Qarabağ Azərbaycan torpağıdır» inamı ilə 2020-ci ilin sentyabrın 27-də Ermənistanın növbəti hərbi təxribatına cavab olaraq ordumuza «İrəli» əmri verdi.  Ölkə başçımız Ulu Öndərə və xalqa verdiyi vədlərini qətiyyətlə  yerinə yetirdi. Xalqımızın qürur yeri, mədəniyyət beşiyimiz olan Şuşa şəhərinin işğaldan azad edildiyi gün cənab İlham Əliyevin Ulu Öndərin qəbrini ziyarət etməsi və orada «Mən xoşbəxtəm ki, ata vəsiyətimi yerinə yetirdim» deməsi xalqın öz liderinə sevgisini daha da artırdı. Bu gün böyük fəxrlə bəyan edirik ki, Ali Baş Komandanımız dövlətinə, xalqına bağlı bir dövlət xadimidir.  Məhz Ulu Öndərin  vaxtıilə «Mən İlham Əliyevə özüm qədər inanıram» deməsi bu gün öz təsdiqini real uğurlarda tapmaqdadır.

Bəli, biz böyük Zəfəri qazandıq. Bu, xalqımızın həyatında insanların taleyini dəyişən, ölkəmizin tarixinə yeni uğur səhifələri yazan Zəfər oldu. Əsrlər keçəcək, nəsillər bir-birini əvəz edəcək, amma böyük Qələbəmiz heç zaman unudulmayacaq. Qəhrəmanlıqları ilə dastan yazan Azərbaycan övladlarının Vətən müharibəsindəki igidlikləri  yaddaşlarda əbədi qalacaq.

Ən başlıcası şəhidlərimizin əziz xatirəsi daim anılacaq, onların igidlik hekayələri dillərdə dolaşacaq. Xalqımız, bütün dünya azərbaycanlıları regionda yeni bir reallıq yaradan Ali Baş Komandan İlham Əliyevin qətiyyəti, əsgər və zabitlərimizlə birgə Vətənə bəxş etdiyi tarixi Zəfər ilə hər zaman qürur duyacaqlar.

Elçin Zaman, «İki sahil»

Dünya ictimaiyyəti “Delta” və “Omikron” ştammları da daxil olmaqla, koronavirus infeksiyalarının “sunami”si ilə üz-üzədir.

Bu barədə Ümumdünya Səhiyyə Təşkilatının (ÜST) Fövqəladə Xəstəliklər Bölməsinin texniki qrupunun rəhbəri Mariya Van Kerxove deyib.

O, dünya başçılarını gözləməyə yox, artıq 2022-ci ildə COVID-19 pandemiyasına son qoymaq üçün dərhal hərəkətə keçməyə çağırıb.

ÜST nümayəndəsi həmçinin COVID-19-un “Omikron” ştammına görə dünyada xəstəxanaya yerləşdirmə və ölüm hallarının sayının artacağını proqnozlaşdırıb.

Qeyd edək ki, bu, artıq Böyük Britaniyada müşahidə olunur. Orada “Omikron” ştammına yeni yoluxma hallarının sayı rəsmi statistikadan yüz dəfə çox olub və gündə 200 minə çatıb.

Hazırda işğaldan azad edilmiş ərazilərin bərpası, gələcək inkişafının təmin olunması, zəruri infrastrukturun yaradılması və əhalinin doğma torpaqlarına qayıdışı istiqamətində genişmiqyaslı tədbirlər həyata keçirilir.

Qeyd edilən ərazilərin zəngin iqtisadi potensialından, təbii sərvətlərindən və geniş turizm imkanlarından səmərəli istifadə etməklə onların bərabər inkişafının təmin edilməsi üçün nəzərdə tutulan bütün işlərin vahid proqram əsasında aparılmasının məqsədəmüvafiqliyi əraziləri işğaldan azad edilmiş rayonların iqtisadi rayonlar üzrə bölgüsünə yenidən baxılmasını şərtləndirir. Bu zərurətə Azərbaycan Respublikası Prezidentinin 7 iyul 2021-ci il tarixdə imzaladığı “Azərbaycan Respublikasında iqtisadi rayonların yeni bölgüsü haqqında" Fərmanda istinad edilmişdir.

Fərmana əsasən, Qarabağ iqtisadi rayonu (Xankəndi şəhəri, Ağcabədi, Ağdam, Bərdə, Füzuli, Xocalı, Xocavənd, Şuşa və Tərtər rayonları) və Şərqi Zəngəzur iqtisadi rayonu (Cəbrayıl, Kəlbəcər, Qubadlı, Laçın və Zəngilan rayonları) yaradılaraq, ümumilikdə, iqtisadi rayonların sayı 10-dan 14-ə çatdırılıb. Çünki Azərbaycan iqtisadiyyatı üç dəfədən çox böyüyüb, iqtisadiyyatın regional və sektoral strukturu dəyişib, habelə Qarabağın iqtisadi dövriyyəyə qayıtması və regional kommunikasiyaların, o cümlədən, Zəngəzur dəhlizinin açılması perspektivi yeni reallıqlar yaradıb...

Aydın məsələdir ki, iqtisadi rayonlar üzrə planlaşdırma işinin səmərəliliyinin artırılmasını, iqtisadi idarəetmədə çevikliyin təmin olunmasını nəzərdə tutan Fərmanın icrasının vəd etdiyi iqtisadi və sosial perspektivlər barədə iqtisadçı ekspertlər şərh verib cəmiyyəti məlumatlandıracaqlar. Amma hal-hazırda sənədin siyasi əhəmiyətini də görməmək mümkün deyildir. Qarabağa vahid yanaşılaraq, dağlıq və aran Qarabağının bir götürüldüyü bu Fərmanla Şərqi Zəngəzur iqtisadi rayonunun yaradılması həm tarixi ədalətin bərpası deməkdir, eyni zamanda həm iqtisadi, həm siyasi, həm psixoloji baxımdan uğurlu addımdır. Şərqi Zəngəzur varsa, demək, Qərbi Zəngəzur da var.

Bu, gələcəkdə məsələnin gündəmə gətirilməsində mühüm rol oynayacaq. Zəngəzur məsələsini biz gündəmə gətirməklə onu Ermənistanın ölkəmizə qarşı hər hansı ərazi iddiasına qarşı qoya biləcəyik. Beləliklə, Zəngəzur dəhlizinin ardınca gündəmə və dövlətin hədəfinə Şərqi Zəngəzur iqtisadi zonası adı ilə bütövlükdə Zəngəzur iddiası çıxarılıb, üstəgəl, Xankəndi şəhəri yeni yaradılan ‘’Qarabağ iqtisadi rayonu’’nun tərkibinə daxil edilib.

 Təsadüfi deyildir ki, separatçı ermənilər, hətta Ermənistandakı bütün təsisatlar Prezident İlham Əliyevin verdiyi tarixi fərmandan çox narahat olublar. Görünən odur ki, fərman bütün müsbət, iqtisadi tərəfləri ilə yanaşı, düşmən toplumu təkrar demoralizə etməkdə, revanşist ruhunu əzməkdədir.

 Prezident İlham Əliyevin sistemli bir ardıcıllıqla davam etdirdiyi bütün post-müharibə gedişləri, işğaldan azad edilən torpaqlarla və bərpa prosesi ilə əlaqədar, o cümlədən, 44 günlük Vətən müharibəsinin ortaya çıxartdığı yeni gerçəkliklərdən ölkəsi naminə faydalanmaq üçün verdiyi bütün fərman və sərəncamlar konseptual yük, strateji mahiyyət daşıyır və Azərbaycanın gələcəyinə yol açmaq, onu daha təminatlı etmək və böyütmək üçün nəzərdə tutulub.

Zaur Vəliyev

 UNEC-in nəzdində Sosial- İqtisadi Kollecin tərbiyə işləri üzrə direktor müavini

Bu gün hamının olan tək İLHAMIN eşqinə.
Salamlar olsun sənə!

Zəlimxan Yaqub.

44 günlük Vətən müharibəsində işğal altında olan bütün torpaqlarını azad, sərhədlərini bərpa edən,Şanlı Qələbə qazanan, Azərbaycan xalqı dövlətçilik tariximizə qızıl hərflərlə yazılan 15 İyun – Milli Qurtuluş Gününu bu il özünə məxsus təntənə ilə daha möhtəşəm, Tam Qurtuluş bayramı kimi qeyd edir.

Azərbaycan xalqı müstəqil dövlət qurmağı özünə ən müqəddəs arzu, amal bilmiş və onun gerçəkləşməsi uğrunda əsrlərlə mətanətlə mübarizələr aparmış, milyonlarla vətənpərvər igidlərimiz bu sevdaya canlarını qurban vermişlər.Xalqımızın müstəqillik uğrunda apardığı bütün mübarizələrdə qazandığı ən böyük zəfəri, şərəfli anı, önəmli tariximiz -Milli Qurtuluş Günüdür.

Milli Qurtuluş Gününə qədər olan nə varsa yalnız xəyaldır. Möhtəşəmliyi, əzəməti ilə xalqımızın taleyində özünəməxsus yeri olan bu  gün,ictimai, siyasi və bir tarixi hadisədir.

Bu günuzun illər zülmətə və ümidsizliyə qərq olmuş bir məmləkətə Günəşin doğduğu, onun övladlarının ayağa qalxıb inamla“Biz də varıq, bu bizim Vətənimizdir” dediyi gündür.

Bu gün, müstəqillik adlı nakam xəyallarının yenidən gerçəkliyə qovuşduğu,“Azərbaycan, of sağalmaz yaram hoy...” deyən Almas İldırımların, Vətəndən didərgin düşən Cümhuriyyət qurucularımızın müqəddəs ruhlarının rahatlıq tapdığı bir gündür.

Bu gün xoşbəxt gələcəyimizin təməli və xeyir-duaçısı milli birliyimizin ünvanı olan Müstəqil Azərbaycan dövlətinin dünyaya yenidən gəldiyi gün, bütün şərəfli ömrünü Azərbaycan dövlətinin müstəqilliyinin inkişafına  həsr etmiş, xalqımızın ümummilli lideri Heydər Əlirza oğlu Əliyevin 15 iyun 1993-cü ildə hakimiyyətə yenidən qayıdışı ilə tarixə çevrilən bir zamandır. 

Sovetlər birliyi dağıldıqdan sonra, müttəfiq respublikaların hər biri müstəqillik qazandı. 1991-ci ilin oktyabrında Azərbaycan Sovet Sosialist Respublikası da müstəqil dövlətə-Azərbaycan Respublikasına çevrildi. Azərbaycan xalqı müstəqillik əldə etsə də, o dövrdə mövcud hakimiyyət buna lazımınca dəyər və qiymət verə bilmədi. O illərin acı xatirələri hələ də yaşlı nəslin yaddaşındadır. Onları əsla nə unutmaq, nə də yaddan çıxarmaq mümkündür. Ən yadda qalanlar isə xaos-dərəbəylik, “hüdudsuz demokratiya”,müxtəlif mərkəzlərdən idarə olunan hərc-mərclik, hakimiyyət uğrunda aparılan qaydasız mübarizələr, vətəndaş müharibəsi təhlükəsi... Ən başlıcası isə ümidsizlik və kimsəsizlik içində qalan xalq, itirilən torpaqlar, ölən cavanlar, axan göz yaşları, bir-birindən bəd gələn xəbərlər... Və nəhayət, hamının gözü qarşısında süqutunun son akkordlarını yaşayan Azərbaycan Respublikasının dövlət müstəqilliyinin itirilməsi təhlükəsi idi.

Belə bir vaxtda xalqımız bütün çətinliklərə baxmayaraq, öz azadlıq mübarizəsini daha əzmlə davam etdirirdi. Min bir çətinliklə Vətənə qayıdan Heydər Əliyev böyük xalq sevgisi ilə qarşılandı. Onun qayıtması xalqımızda bir canlanma yarandı, gələcəyə inam baş qaldırdı. Bundan vahiməyə düşən mövcud hakimiyyət min bir yolla onun Bakıda qalmasını əngəllədi. O, məcburən Naxçıvana getməli oldu.

 Heydər Əliyev tezliklə Naxçıvan Muxtar Respublikasının Ali məclisinə sədr seçildi. Onun cəfakeşliyi nəticəsində üçrəngli bayrağımız ilk dəfə rəsmi olaraq Ali məclisin binasında dalğalandı. Naxçıvan Muxtar Respublikasının adından “Sovet Sosialist” sözləri çıxarıldı. Bu SSRİ miqyasında mövcud hakimiyyətə qarşı atılan həm ən cəsarətli, həm də ən qorxulu ilk addım idi.

Naxçıvanda müstəqillik uğrunda atılan bu cür qətiyyətli addımlar bütöv Azərbaycanı hərəkətə gətirdi, milyonlara qol-qanad, güc-qüvvə verdi. Görülən işlərin müjdəsi ellərə ildırım sürəti ilə yayılırdı. Hamı Naxçıvanda baş verənlərə,qazanılan böyük uğurla ilk başlanğıc, yeni ümid işığı kimi baxırdı. Bakıda isə bir qaranlıq, ətalət hökm sürürdü: “Bakının dərdi var, Bakı xəstədir”deyimini sanki  böyük Səməd Vurğun bu dövr Bakısı üçün demişdir.

İstər xalq, istər millət, tayfa, istərsə də fərd dar günündə son ümidinə səslənir. 1993-cü ilin çətin və ağır bir zamanında müdrik Azərbaycan xalqı, başda ziyalılar olmaqla, ayağa qalxaraq Heydər Əliyevin hakimiyyətə gətirilməsi tələbini irəli sürdü. Xalqın təzyiq və təkidi ilə mövcud hakimiyyət özündə güc taparaq, hamının ümid və inam yeri olan, beynəlxalq aləmdə layiqli hörmət, böyük nüfuz qazanmış, əsl siyasət adamı olan Heydər Əliyevə müraciət etdi. Bütün şərəfli ömrünü xalqının və Vətəninin inkişafına bəxş edən Heydər Əliyev xalqın səsinə səs verdi və öz xilaskarlıq missiyasını həyata keçirdi.

Məhz 15 iyun 1993-cü ildə Azərbaycan xalqının Ümummilli lideri Heydər Əliyevin hakimiyyətə ikinci dəfə qayıdışı dövlətimizi və xalqımızı bütün bəlalardan xilas etdi, yeni bir dövrün, inkişaf və tərəqqinin əsasını qoydu. Onun rəhbərliyi ilə geniş islahatlar vüsət aldı. Sovetlər Birliyinin dağılması ilə birgə dağılan iqtisadiyyatımızın,digər sahələr kim təhsil sistemimizin də yenidən qurulmasına böyük ehtiyac var idi. Bütün dövrlərdə təhsilin inkişafına xüsusi dəyər verəndahi Şəxsiyyətin diqqətindən bu önəmli məsələ yayına bilməzdi. Milli Qurtuluşun ilk günlərində Heydər Əliyev mövqeyini birmənalı olaraq bildirdi: “Müstəqillik dövrünün tələblərinə cavab verən yeni təhsil sisteminin yaradılması üçün köklü islahatların həyata keçirilməsi zəruri və təxirəsalınmazdır”.

Heydər Əliyevə olan böyük el məhəbbəti hər bir kəsin ilham mənbəyinə çevrildi. Hər bir kəs böyük ruh və inamla Ulu Öndəri öz yanında, özünü isə onun yanında bildi. Ölkə iqtisadiyyatında bir canlanma başladı, kəndlər, şəhərlər dirçəldi, çiçəkləndi, uğurlar bir-birini əvəz etdi. Dünya ölkələri Azərbaycan Respublikasına müstəqil, demokratik və dünyəvi bir dövlət, layiqli tərəfdaş kimi inam və etibarla baxmağa başladılar. Qədim tarixə və mədəniyyətə malik olan, min illərlə dünyaya hökm edən bir xalqın dövlət müstəqilliyinin təməli bir sevgi-inam əminliyi ilə quruldu. Ulu Önədərin Vətən sevgisi, möhkəm iradəsi, dövlətimizin parlaq gələcəyinə olan böyük inamı ilə yoğrulan:“Azərbaycanın dövlət müstəqilliyi əbədidir, sarsılmazdır, dönməzdir.”deyə söylədiyi fəlsəfi fikirləri hər bir azərbaycanlı üçün əsas şüar, əsas meyar oldu.

Heydər Əliyev bəşər övladının tuta biləcəyi ən yüksək mövqeyin fövqündə-xalq sevgisi qazanaraq Ümummilli liderə çevrildi. Onun ən böyük dahiyanə əsəri isə hər bir ölkə vətəndaşının, eləcə də dünyada yaşayan milyonlarla azərbaycanlının əsl Vətəni,“Müstəqil Azərbaycan dövləti” oldu.

Müdrik  Heydər Əliyev Azərbaycan Dövlətinin gələcəyi naminə özünün əsl varisi-İlham Əliyevə olan böyük inamını, ona əminliklə inanan xalqına bildirdi. Qədirbilən xalqımız belə bir tarixi məqamda İlham Əliyevin simasında  yeni lideri sevinclə, tam əminliklə qarşıladı. Çox keçmədi gözləntilər özünü doğrultdu. Qazanılan uğurlar bir-birini əvəzlədi, sosial-iqtisadi inkişaf hər tərəfdə özünü göstərdi. Xalqımızın daha böyük arzularına, ən yaralı yerimiz olan Qarabağ probleminin həllinədə hər kəsin qəlbində bir inam işığı yandı.

2020-ci ilin sentyabr ayının 27-də erməni təxribatına cavab olaraq ordumuz həyacan siqnalı ilə ayağa qalxdı. 44 günlük Vətən müharibəsində Müzəffər Ali Baş Komandan, cənab İlham Əliyevin rəhbərliyi altında yenilməz Ordumuzun-igidlərimizin uca zirvələrə sancdığı üçrəngli Qələbə bayraqlarıişğal olunmuş torpaqlarımızınhər bir yerində qürurla dalğalanaraq bu torpaqların kimə məxsus olduğunu düşmənlərimizə və dünyaya əminliklə bir daha bildirdi.

Bu möhtəşəm qələbə Vətənimizin hər bir övladına əbədi bir qurtuluş baharı, azərbaycanlı olmaq ucalığı və şərəfibəxş etdi. Bütün uğurlarmızda olduğu kimi bu qələbənində təməlində xalq-dövlət birliyi, Ali Baş Komandana-İlham Əliyevə olan ümumxalq sevgisi və sonsuzinam dayandı. Bu ilahi sevgivə inam bizləri bir yumruq altında-Döyüşən xalq kimi birləşdirdi. Biz bir ola bildik. Bu təntənəni, tərəqqini özününkü bilən hər bir azərbaycanlı özünü bu gün əvvəlki illərdən çox xoşbəxt və bəxtəvər hesab edir, indi daha əminliklə və qürurla ucadan deyir:“...fəxr edirəm ki, mən azərbaycanlıyam”.

Qalib Azərbaycan Respublikası özünün sosial-iqtisadi inkişafının yeni yüksəliş dövrünü yaşayır. İlham Əliyevin:"Biz elə güclü iqtisadiyyat yaratmalıyıq ki, o iqtisadiyyat ölkəmizin uzunmüddətli inkişafını təmin etsin" çağırışı bütün fəaliyyətimizin əsas istiqamətidir. İndi cəbhənin ön xətti sərhədlərdən deyil, təhsildən keçir. Gəncliyimiz çiçəklənən Vətənimizin böyük uğurlarına imza atmaq üçün daha əzmlə çalışmalı, hünər göstərməlidir. Elə yaşayıb yaratmalıyıq ki, vətənimizin uğurları, sevinci bol, iqtisadi və hərbi gücü isə tükənməz olsun. Vətənə xidmət göstərmək kimi müqəddəs birişdə xalqımızın sevimli oğlu, Ümummilli lider Heydər Əliyevin keçdiyi şərəfli həyat yolu hər birimiz üçün Vətən ünvanlı və Vətən sevdalı bir məktəb olmalıdır. 

İndi dünya Azərbaycanımıza heyranlıqla baxır. Prezident İlham Əliyev yanvarın 6-da 2020-ci ilin yekunlarına həsr olunmuş videoformatda keçirilən müşavirədə işğaldan azad olunan torpaqlarda bu il geniş quruculuq işlərinin aparılacağını xüsusilə vurğulaması qalib ölkənin iqtisadi qüdrəti ilə bağlı dünyaya növbəti bir mesaj oldu.

Bütün sahələrdə hər gün qazanılan uğurlarmız növbəti uğurlarımızın astanasıdır.Milli Qurtuluş Gününün övladı olan, gündən-günə çiçəklənən qalib Vətənimizin-Müstəqil Azərbaycan dövlətinin ən böyük uğurları isə hələ qabaqdadır. Bu gün Azərbaycan Respublikasının dövlət müstəqilliyinin əbədi, sarsılmaz, dönməz olmasına sonsuz əminliklə inanan xalqımızınhər bir övladı öz minnətdarlıqhissini Azərbaycanın xalq şairi Zəlimxan Yaqubun sözü iləbildirir:

Neçə sönməz ocağın, yanan şamın eşqinə.
Müqəddəs əqidənin, saf inamın eşqinə.
Bu gün hamının olan tək İLHAMIN eşqinə.
Salamlar olsun sənə!

VİDADİ ÖMƏR oğlu ORUCOV,

pedaqogika üzrə elmlər doktoru,
UNEC-in nəzdində Sosial-İqtisadi Kollecin direktoru